Levenswijsheden van twee kleuters

De twee kleuters zitten rustig binnen te spelen, deze regenachtige dag waarop het ook nog eens flink stormt. Het lijkt eerder herfst dan winter. Echt weer om de deur niet uit te hoeven. De oudste van zes zit achter zijn PlayStation waar hij een belangrijke voetbalwedstrijd aan het winnen is terwijl de jongste van vier een Lego kunstwerk aan het fabriceren is. Oma zit dit tafereeltje genietend gade te slaan. Terwijl de twee verwikkeld zijn in hun spel, doet zij haar ogen even dicht en denkt aan vroeger. Lego was er toen ook al, PlayStation nog niet. Ze is zo aan het mijmeren geslagen dat ze er geen erg in heeft dat de twee zijn opgehouden met hun spel en naast haar zijn gaan zitten.

Onverwacht vraagt oudste: “Oma, als opa dood zou zijn, zou jij dat erg vinden?” Oma antwoordt: “Ja, want dan kan opa nooit meer met jullie voetballen, niet spelen, niet meer praten, niet meer op bezoek komen, niet meer autorijden. Kortom, je moet het zo zien dat opa slaapt en niet meer wakker wordt.” Daar is het tweetal even stil van. Dan komt jongste bij oma op schoot zitten en zegt: “Oma, als jij dood zou zijn dan zou ik heel, heel erg verdrietig zijn.” Oudste is het daar niet mee eens. “Ik niet hoor. Want als jij dood zou zijn, zou ik je ogen weer openmaken en je gewoon weer wakker maken.”